- By Arkweb
Właściwości miodu – podłoże historyczne
Właściwości miodu kojarzymy przede wszystkim jako te z grupy najbardziej pozytywnych i pożądanych przez nasze organizmy w codziennej diecie. Te wszelkie słuszności nie tylko przez wieki przekazywano z pokolenia na pokolenie. Ale również w dobie tak potężnego rozwoju różnorakich technologii zostały one niejednokrotnie potwierdzone naukowo. Sięgnijmy jednak nieco do historii i sprawdźmy jakie tam kryją się dowody na to, iż miód i produkty pszczele odgrywały naprawdę istotną rolę w kulturze, religii oraz przede wszystkim medycynie starożytnego Rzymu. A świadczą o tym między innymi łacińskie zapiski medyczne oraz teksty encyklopedyczne. Możemy znaleźć w nich receptury leków przygotowywanych właśnie na bazie miodu, a także właściwości konkretnych jego gatunków i sposobów pozyskiwania. Jednym z takowych jest chociażby praca De medicina libri VIII Aulusa Korneliusza Celsusa, czyli jeden z pierwszych łacińskich traktatów medycznych.
Miód w medycynie starożytnego Rzymu
Analizując pierwsze materiały źródłowe napotykamy na medyczne znaczenie miodu nie tylko dla organizmów ludzkich. Ale również jego niemałe zasługi w zakresie weterynarii i w leczeniu zwierząt. Stanowił on bowiem bardzo ważny składnik wielu receptur i decydował o skuteczności kuracji leczniczych. Od czasów antycznych również uważano, co nie jest tylko dzisiejszą powiedzmy „modą”, że istotnym składnikiem zdrowego stylu życia, ale i procesu leczenia są właściwe zalecenia dietetyczne oraz przyjmowanie odpowiednich pokarmów. Już wtedy dokonano podziału produktów leczniczych na bazie miodu na dwie zasadnicze grupy. Pierwszą były leki do stosowania zewnętrznego, w tym okłady, plastry i zbliżone do konsystencji maści malagmaty. Okazały się one skuteczne w zwalczaniu wielu chorób, w szczególności różnego pochodzenia urazów i zranień, ropiejących zmian czy owrzodzeń. Zapobiegały przede wszystkim rozwojowi infekcji bakteryjnych, których skutki mogłyby okazać się bardzo dotkliwe, a nawet zakończyć śmiercią. Drugą grupę stanowiły zaś preparaty do stosowania wewnętrznego, zarówno leki podawane doustnie jak i lewatywy.
Choroby leczone starożytnymi preparatami z miodem
Jak wiemy już w starożytności miód stanowił bardzo ważny składnik o działaniu łagodzącym i bakteriobójczym wielu płynów, mazideł, kropli, soków, maści, kataplazmów, okładów i różnorakich mieszanek. Natomiast najbardziej popularne zastosowanie tego rodzaju medykamentów sprawdziło się w leczeniu: zgorzeli, niewiadomego pochodzenia opuchlizn, kamicy nerkowej, chorób męskiego układu rozrodczego, ropni, wrzodów, pleśniawek, braku odporności, gorączki, bólu gardła, migdałków i innych chorób jamy ustnej. W antyku miód znalazł także swoje miejsce jako składnik odtrutek, np. w przypadku ukąszenia przez jadowite stworzenia. Warto też dodać, iż wówczas bardzo popularnym napojem było wino z miodem. Zaś rozpoczynając posiłek często pito wodę z miodem wierząc w jego właściwości nawilżające.